نود درصد نوشتن، گوش سپردن است. باید چنان به فضای پیرامون گوش بسپاری تا لبریزت کند، آنگاه وقتی می‌نویسی از وجودت فوران می‌کند و سرریز می‌شود.
همان جا که هستی به گذشته، حال و آینده گوش بسپار. با تمام وجودت نه فقط با گوش‌هایت بلکه با دست‌ها و چهره و پشت گردنت، گوش بسپار.
گوش سپردن یعنی پذیرش. هرچه ژرف‌تر بتوانید گوش بسپارید بهتر می‌توانید بنویسید. یعنی چیزها را همان‌گونه که هستند، بدون داوری درباره‌شان می‌پذیرید و همه چیز دقیقاً همان گونه که هست باید نوشته شود.
با این گونه گوش سپردن، آینۀ شفافی برای بازتاب واقعیت می‌شوید، واقعیت خودتان و واقعیت پیرامونتان.
اساساً اگر بخواهید نویسندۀ خوبی شوید باید به این امور بپردازید:
«مطالعه بسیار، گوش سپردن ژرف، نوشتن بسیار».
فقط به دل واژه‌ها و صداها و حس‌های رنگارنگ فرو روید و بگذارید قلم شما بر صفحۀ کاغذ در حرکت باشد.
📌پی‌نوشت: ما در «کارگاه با هم نویسی» دقیقاً داریم همین کار را انجام می‌دهیم: مطالعه، گوش سپردن و نوشتن! 👈 با یک محتوای کامل از فایل‌های صوتی و متنی و تمرینی👌
🔖برای دریافت بسته‌های آموزشی «کارگاه با هم نویسی»
با ✨شرایط ویژه✨ همراه ما باشید…
🖊️: راض کتاب‌باز
راضیه نوروزی
آخرین دیدگاه‌ها